گروه جهاد و مقاومت مشرق - آیت الله حسین غفاری سال 1293 در آذرشهر تبریز چشم به جهان گشود. از عنفوان کودکی طعم تلخ یتیمی و فقر را چشید. از آنجایی که علاقه وافری به فراگیری علم و دانش داشت و از سوی دیگر برای یافتن شغل و کسب درآمد، در سن 11 سالگی همراه با برادرش راهی تبریز شد. وی چندی بعد رساله مکارم شیخ انصاری را نزد دایی خود، حاج سیدمحسن میرغفاری آذرشهری فرا گرفت.
شهید غفاری پس از ازدواج راهی قم شد و در طول 11 سال اقامتش در این شهر از محضر آیات عظام میرزا محمد فیض قمی، آیت الله سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، امام خمینی (ره)، علامه طباطبایی و آیت الله بروجردی بهره‌ها برد و درس کفایه و مکاسب را در حضور این اساتید فرا گرفت.
نزدیکی و قرابت آرمان‌های این شهید بزرگوار با اندیشه‌های امام راحل باعث شد تا در شمار شاگردان خاص و نزدیک ایشان قرار گیرد. آن قدر که سال 1335 به صلاحدید امام (ره) راهی تهران شد.
آشنایی و همراهی با امام (ره)
مبارزات سیاسی شهید غفاری در اواخر سال 41 و بعد از تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی جدی‌تر شد. در جریان تصویب این لایحه، شهید غفاری علیه این لایحه در مسجد الهادی (ع) سخنرانی تند و اعتراض آمیزی ایراد کرد.
پس از واقعه تلخ و خونبار مدرسه فیضیه در سال 42، شهید غفاری با شجاعت و جسارت طی یک سخنرانی کوبنده این اقدام حکومت را محکوم کرد. از آنجایی که ساواک سند و مدرکی جهت دستگیری وی نداشت، نتوانست کاری از پیش ببرد.
در پی دستگیری امام خمینی در خرداد 42 که منجر به قیام تاریخی 15 خرداد شد، ساواک جهت ترساندن مردم، 80 تن از روحانیان و وعاظ به نام از جمله شهید غفاری را دستگیر و زندانی کرد. وی پس از تحمل 40 روز شکنجه آزاد شد. شهید غفاری بلافاصله پس از آزادی به جمع علمایی که در حرم حضرت عبدالعظیم برای اعتراض به زندانی شدن امام خمینی تجمع کرده بودند، پیوست.
وی بار دیگر پس از سخنرانی آتشین و افشاگرانه در مسجد خاتم الاوصیا، دستگیر شد. این بار ساواک با اطلاع از تلگراف آیت الله غفاری برای آیت الله طالقانی، با پرونده‌ای قطور شهید غفاری را تحویل دادستانی داد. اتهام وی اقدام علیه امنیت کشور بود. شهید غفاری بعد از 2 ماه و نیم در 15 فروردین سال 44 آزاد شد.
12 تیر ماه سال 53 ساواک شبانه به منزل شخصی آیت الله غفاری حمله برد که در بازرسی از منزل ایشان، حجم زیادی از اعلامیه‌های امام خمینی (ره) کشف و ضبط شد. ساواک وی را تحت سخت‌ترین شکنجه‌ها قرار داد. شهید غفاری در حین شکنجه با صدایی رسا فریاد زد و گفت: «دشمن خمینی کافر است». زمانی که ماموران ساواک از وی خواستند ندامت‌نامه‌ای بنویسد تا به واسطه آن آزاد شود، پاسخ داد: «مگر راه حسین بن علی توبه دارد؟»
وی یک روز پیش از شهادت در دیدار با همسرش گفته بود: «کتک خوردن ارثیه‌ای است که ما از موسی‌بن جعفر به ارث برده‌ایم».
آیت الله غفاری سرانجام در ششم دی ماه سال 53 بعد از حدود شش ماه تحمل شکنجه در حالی که پاهایش توسط دژخیمان ساواک در روغن داغ سوزانده شده بود، در سن 60 سالگی دعوت حق را لبیک گفت.
